.::MUZOL::. - Recenzja: GWIAZDY NA GITAROWYM REKORDZIE GUINNESSA WE WROCŁAWIU

GWIAZDY NA GITAROWYM REKORDZIE GUINNESSA WE WROCŁAWIU

Gitarowy Rekord Guinnessa we Wrocławiu to coroczne święto gitary i okazja do wspólnego grania, spotkań, wymiany doświadczeń. Co roku 1 maja tysiące gitarzystów spotyka się we Wrocławiu, by w największej gitarowej orkiestrze świata zagrać wspólnie wielki przebój Jimi`ego Hendrixa „Hey Joe” oraz inne kompozycje. Dużą atrakcją są także koncerty gwiazd - w tym roku wystąpią: Acid Drinkers z projektem ''Tribute to Lemmy'', Lacuna Coil, Eneter Shikari, Greg Koch, Dog Eat Dog oraz The Cranberries.

Lacuna Coil - Zespół powstał w 1994 roku jako Sleep of Right, ale szybko zmienił nazwę na Ethereal. Po negocjacjach z wytwórnią płytową założyciele grupy Andrea Ferro i Marco Coti Zelati zdecydowali się na występowanie pod szyldem Lacuna Coil i pod tą nazwą stali się znani na całym świecie. Od początku współpracowała z nimi zjawiskowa wokalistka Cristina Scabbia. W 1999 roku ukazał się ich debiutancki album „In a Reverie", który szybko zdobył rozgłos oraz zbudował Lacunie renomę wśród wymagającej, metalowej publiczności. Prawdziwy przełom nastąpił w 2002 roku, po wydaniu rewelacyjnego albumu „Comalies", dzięki któremu grupa szturmem zdobyła rynek amerykański. Utwór "Heaven's a Lie" zdobył nagrodę Independent Music Awards, a "Swamped" został użyty na ścieżce dźwiękowej filmu „Resident Evil 2: Apokalipsa". Klipy zespołu zaczęły pojawiać się w legendarnym programie MTV „Headbangers Ball", muzycy zostali również zaproszeni na Ozzfest. Kolejne albumy potwierdziły klasę Lacuna Coli i wprowadziły Włochów do ścisłej czołówki światowej sceny heavymetalowej, stawiając ich na równi z Within Temptation i The Gathering. Po kilkuletnim flircie z popowymi brzmieniami, które zapewniły zespołowi częsty pobyt na listach Billboardu, Andrea Ferro i Marco Coti Zelati postanowili powrócić do korzeni i w zeszłym roku nagrali swoją najmocniejszą płytę "Delirium".

  ''Ta płyta to nie początek nowego rozdziału w księdze Lacuna Coil – to pierwszy rozdział w nowej księdze", podkreśla z dumą Ferro.
„Napisaliśmy zaledwie kilka pierwszych kart, ale już teraz wiemy, że na tych stronach kryje się prawdziwe szaleństwo". Doskonale rozpoznawalny styl zespołu został podkręcony do granic oczekiwań. W „The House of Shame", kolosalnym utworze otwierającym płytę, Ferro i Scabbia stworzyli nieprawdopodobny wokalny duet. Wokaliści osiągnęli idealną równowagę pomiędzy przerażeniem, bólem a nadzieją i wiarą. Utwór „Blood, Tears, Dust" zabiera słuchacza w podróż po najmroczniejszych emocjach, a „Downfall" pogrąża go w jeszcze mroczniejszych odmętach melancholii. „Delirium" to zdecydowanie najprecyzyjniej wyprodukowany album w dwudziestoletniej karierze zespołu i jednocześnie najbardziej bezkompromisowy. „Świeże, mroczne i potężne – wszystko w tym samym czasie" – tak basista i gitarzysta Marco Conti-Zelati określa 12 utworów, które złożyły się na płytę. „Podchodzimy do klasycznego trash metalu z nową siłą i skupiamy się na nowoczesnym, mocnym brzmieniu. Myślę, że ten album porwie i zainteresuje zarówno nowych jak i starych fanów zespołu".

  Jedno jest pewne - Lacuna Coil porwie i zainteresuje wszystkich, którzy wybiorą się na muzyczne święto w Europejskiej Stolicy Gitary, jaką niewątpliwie jest Wrocław. Nieliczni są muzycy, którzy zasłużyli na tytuł Godfather of Heavy Metal. A Lacuna Coil to po prostu The Gothfathers, rządzący i dzielący sceną gotyckiego metalu na świecie. Lacuna Coil wystąpi 1 maja w kompleksie wrocławskiej Hali Stulecia na Koncercie Gwiazd towarzyszącym Gitarowemu Rekordowi Guinnessa 2017.

Dog Eat Dog - jedni z pionierów nurtu crossover połączyli ostre, metalowe i hardcore’owe brzmienie z rapem, ska czy funky. Basista Dave Neabore i gitarzysta Sean Kilkenny poznali się pod koniec lat 80. w kapeli Mucky Pup. Pierwszy koncert formacja z New Jersey zagrała kwietnia 1990 roku w piwnicy Neabore’a, słuchało ich pięćdziesiąt osób. W 1994 roku wydali longplay „All Boro Kings”. Wypełniła go oryginalna mieszanka rocka, punku i rapu, ich znakiem było brzmienie saksofonu. Krążek sprzedano w ponad 600 tys. egzemplarzy, klipy do piosenek „No Fronts” i „Who's The King” prezentowane były w MTV. W Europie grali w największych halach i na festiwalach, w 1995 roku dostali na MTV Europe Music Awards statuetką w kategorii Breakthrough Artists of the Year.

Na drugiej płycie „Play Games” z 1996 roku pojawili się Ronnie James Dio z Black Sabbath i Rainbow oraz Wu-Tang Clan RZA. Wydaniu albumu towarzyszyła trasa po Europie, Azji i Ameryce Południowej, dzielili scenę z Rage Against The Machine, Ozzy Ozbournem, Kiss i Metallicą. W czerwcu 1999 roku odbyła się premiera „Amped”. Album mimo dobrych recenzji przeszedł niezauważony, za co winą muzycy obarczali wytwórnię, która nie przyłożyła się do promocji. Kolejny krążek - „Walk With Me” - trafił do sklepów w czerwcu 2006 roku.

W Polsce Dog Eat Dog grali m.in. w 2011 roku byli na Przystanku Woodstock. Z czasów debiutu „All Boro Kings” do dziś są w zespole są Neabore, perkusista Brandon Finley i John Connor. 1 maja na pewno sięgną po hity „No Fronts”, „Strip Song”, „If These Are Good Times” i „Who’s The King”, ale spodziewajmy się też nowości, nad którymi pracują.

Amerykanie dołączają do gości Koncertu Gwiazd, muzycznego finału Gitarowego Rekordu Guinnessa. Na tej liście są już irlandzka fabryka hitów The Cranberries (autorzy przebojów „Zombie”, „Dreams”, „Ode To My Family”, „Linger”), włoska ikona gotyckiego metalu Lacuna Coil, brytyjska grupa post-hardcore’owa Enter Shikari i Acid Drinkers z projektem „Tribute to Lemmy” dedykowanym zmarłemu liderowi zespołu Motorhead.

The Cranberries - Historia The Cranberries rozpoczęła się w 1989 roku w małym irlandzkim miasteczku Limerick, kiedy to Noel i Mike Hoganowie wraz z FergalemLawlerem i Niallem Quinnem założyli zespół The Cranberry Saw Us. Quinna z dnia na dzień zastąpiła wokalistka Dolores O’Riordan, z którą grupa nagrała swoje pierwsze demo. Taśma wzbudziła zainteresowanie zarówno brytyjskich mediów, jak i wytwórni muzycznych. Po zmianie nazwy na The Cranberries Irlandczycy podpisali kontrakt z Island Records i nagrali swój pierwszy, nieudany singiel „Uncertain”. Ich debiutancki album „EverybodyElseIsDoing It, SoWhyCan't We?” spotkał się początkowo z chłodnym przyjęciem, ale zespół nie poddał się i dzięki fantastycznym koncertom zaczął podbijać publiczność w Stanach Zjednoczonych, dzięki czemu zyskał uwagę MTV. Singiel "Linger" doszedł do pierwszej dziesiątki amerykańskich list przebojów, a sama płyta sprzedała się w Stanach w nakładzie ponad miliona egzemplarzy. Grupa triumfalnie powróciła do Wielkiej Brytanii, wydając reedycję płyty, która zadebiutowała na pierwszym miejscu brytyjskich zestawień.

Wydana w 1994 roku płyta „No Need To Argue” okazała się prawdziwym przełomem w historii The Cranberries. Oszałamiający sukces albumu, który pokrył się niezliczonymi warstwami platyny, wywindował zespół do pierwszej ligi światowej. Singiel „Zombie” stał się jednym z muzycznych symboli lat 90. Grupa poszła za ciosem i rok później wydała "To The FaithfulDeparted”, który przebojowość poprzednich wydawnictw połączył z surowym, rockowym pazurem. The Cranberries zasłynęli również znakomitymi wideoklipami (m.in. do utworu „Salvation”), które uczyniły charyzmatyczną Dolores O’Riordan jedną z najbardziej rozpoznawalnych wokalistek na świecie. Po "To The FaithfulDeparted” zespół zwolnił tempo i swój następny album „Bury the Hatchet” wydał dopiero w 1999 roku, ruszając tuż potem w wielką trasę koncertową, podczas której dał 110 koncertów na 6 kontynentach. W 2000 roku The Cranberries mieli wystąpić również w Polsce, ale wyczekiwany przez fanów koncert został odwołany ze względu na ciążę Dolores.

Po wydaniu kolejnego albumu „Wake Up and Smell the Coffee” zespół nieformalnie zawiesił działalność, powracając dopiero w 2009 roku. Po długiej serii koncertów w Europie i Stanach The Cranberries weszli do studia nagraniowego i w 2012 roku zaskoczyli publiczność płytą „Roses”, subtelnie odwołującą się do wczesnych dokonań grupy. Kolejne wydawnictwo ma się ukazać w kwietniu 2017 roku, dosłownie na chwilę przed wrocławskim koncertem zespołu

Gitarowy Rekord jest częścią festiwalu 3-Majówka, w którym udział potwierdzili również Lady Pank, Kult, Luxtorpeda, Illusion, Strachy Na Lachy, Happysad, Katarzyna Nosowska, Natalia Przybysz, Renata Przemyk, Krzysztof Zalewski, Czesław Śpiewa, O.S.T.R., Łona i Webber, Łąki Łan, Xxanaxx, L.U.C. & Rebel Babel Ensemble, The Toy Dolls oraz 5’Nizza z Ukrainy.

Pierwszy majowy weekend warto spędzić we Wrocławiu!

bilety jednodniowe: 1 maja: 75 zł – do 31.03
bilety jednodniowe: 2 lub 3 maja: 65 zł – 31.03
karnety 3 – dniowe: 130 zł – do 31.03
karnety 2 – dniowe (1 i 2.05): 99 zł – do 31.03
karnety 2 – dniowe (2 i 3.05): 99 zł – do 31.03.

Bilety dostępne w sieci salonów Empik, Saturn i MediaMarkt w całej Polsce oraz w serwisach: www.biletin.pl, www.ticketpro.pl, www.ebilet.pl, www.eventim.pl, www.biletyna.pl
rezerwacje: bilety@o2.pl
Szczegóły na stronach
http://www.3-majowka.pl/

https://www.facebook.com/events/654669808047019/

http://heyjoe.pl/