facebook


Logowanie
Nazwa użytkownika

Hasło



Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło
Ostatnie artykuły
Koncert zespołu ARMI...
Ściągać czy nie ścią...
,,Będziesz moją pani...
Piractwo fonograficzne
Richard Wright (1943...
Muzyka
Zapraszam do posłuchania naszego utworu "Oddmenout". Utwór zaczyna się od ciszy, zatem proszę o cierpliwość.


Naucz się:
Jak stworzyć fenomen grozy w muzyce

Jak zdać każdy egzamin? Poznaj metody mistrzów

Jak poradzić sobie na egzaminie ze statystyki

Jak napisać merytorycznie dobrą, strukturalnie logiczną i edytorsko piękną pracę dyplomową i ją z sukcesem obronić

Jak nie powtarzać w kółko tych samych błędów w nauce języka angielskiego

W jaki sposób 1000 formuł konwersacyjnych pozwoli Ci opanować język angielski i sprawną komunikację

Angielskie przyimki (prepositions) na 1000 praktycznych przykładach, dzięki którym łatwiej je zapamiętasz

W końcu ktoś po ludzku i zrozumiale wytłumaczył, na czym polega mowa zależna (reported speech) w języku angielskim

Jak zacząć czytać szybciej i więcej, ale nie dłużej!



Baner reklamowy dodatki.odjechani.com.pl





Aktualnie online
Gości online: 3

Użytkowników online: 0

Łącznie użytkowników: 20,154
Najnowszy użytkownik: pcptydit74
Ankieta
Czy chciałbyś aby w serwisie MUZOL powstało forum dyskusyjne?

Tak

Nie

Nie mam zdania

Rzut oka na okładkę. Widzimy na niej kilka bloków z ‘’wielkiej płyty.’’ Od razu nasuwają się skojarzenia ze ‘’złotą erą’’ budownictwa doby lat 70-tych i 80-tych. Ale przejdźmy do samej zawartości płyty.

‘’Nuda, dramaty i telewizja’’ jest zaskakującym mariażem awangardowego jazzu z popową estetyką. Mimo złożonych harmonii wygrywanych przez instrumenty dęte piosenka jest bardzo nośna i przebojowa. Jest też ostre jak brzytwa solo gitary. Niemniej chwytliwa jest ‘’Klatka Be’’, z rytmicznym klaskaniem w roli głównej. Tradycyjny rock spotyka się tutaj z nowoczesną elektroniką.

Dużym atutem płytki są, pełne ironii, teksty autorstwa Kaji Cykalewicz - Licak i Macieja Litkowskiego. Opowiadają one o dolach i niedolach mieszkańców bloków. Te poruszające opowieści wspaniale interpretuje Marta Uszko. Wokalistka The Ears śpiewa z dużą ekspresją i uczuciem.

Szczególnie poruszyła mnie, zarówno tekstowo jak i muzycznie, ballada ‘’Pod prąd’’, z gorzkim i szczerym wyznaniem:

‘’Nie chcę żyć w mieście
Wynośmy się stąd
Chcę chodzić boso
Chcę chodzić pod prąd’’


W tym utworze Marta prezentuje pełne spektrum swoich wokalnych możliwości.

Od ‘’blokowej tematyki’’ The Ears odchodzą w piosence ‘’Babilońskie gzy’’ do której powstał teledysk. Utwór jest dość osobliwym przykładem połączenia jazzu i reggae (synkopowane dźwięki klarnetu basowego). Jeśli do tego dodamy dość abstrakcyjny tekst i bardzo ekspresyjny śpiew Marty, to otrzymamy jedną z najlepszych kompozycji na płycie.

Po dźwiękowym szaleństwie ‘’gzów’’ przychodzi czas na stonowany, refleksyjny ‘’Zrównoważony rozbój’’ (pomysłowa gra słów). The Ears nawiązują tu dyskretnie do rocka progresywnego.

Mimo faktu, że epka trwa niecałe 18 minut, to dzieje się na niej naprawdę wiele. Kompozycje są wielowątkowe, bogate dźwiękowo i różnorodne stylistycznie, a teksty trafnie opisują szarą, ‘’blokową’’ rzeczywistość. Naprawdę warto posłuchać!
Brak dodanych komentarzy. Może czas dodać swój?
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony

Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?