.::MUZOL::. - Recenzja: JOHAN BAND - ''DO UTRATY TCHU'' (2021)

JOHAN BAND - ''DO UTRATY TCHU'' (2021)

Johan Band to projekt muzyczny Johana Stasiaka (wokalisty, autora tekstów, byłego lidera grupy Korpus). W skład zespołu Johana wchodzą muzycy takich formacji jak: Believe, Collage, Restless, Róże Europy oraz gościnnie Kult, Breakout i Crossroads. Kompozytorem wszystkich utworów na płycie oraz tekstów jest sam Johan, a producentem muzycznym jest Mirosław Gil (gitarzysta i lider Believe).

Uwagę przyciąga już sama surrealistyczna okładka, autorstwa Kristiny Vasianowych. Album rozpoczyna piękna i podniosła ballada ‘’Ikar’’, z rozlewną melodyką i gitarową solówką w duchu rocka progresywnego. Johan śpiewa w emocjonalny sposób, a słowa refrenu na długo zapadają w pamięć:

‘’Bądź jak ptak wzbij się do chmur
Ukryj tam to azyl Twój
Bądź jak wiatr przed siebie leć
Na skrzydłach marzeń możesz wszystko mieć.’’

Bardziej drapieżny, hard rockowy charakter ma ‘’Za horyzontem’’ przypominający dokonania grupy Korpus. Warto zwrócić uwagę na subtelną, akustyczno - rockową balladę ‘’Modlitwa.’’

Pogodna, pop rockowa ‘’Miłość’’ ma spore szanse, aby stać się przebojem. I w tym przypadku możemy delektować się wysmakowanymi solówkami gitarowymi. Mocnym punktem płyty jest liryczne ‘’Postscriptum’’ z fortepianem (Konrad Wantrych) i skrzypcami (Robert Bielak) w rolach głównych. Majstersztyk.

Utrzymany w wolnym tempie ‘’Sól i pieprz’’ to kolejna nastrojowa ballada z poetyckim tekstem:

‘’Jesteś drzewem na które wspinam się od wielu lat
Jesteś rzeką, rwącą rzeką, w której pływać chcę kolejny raz
Wolnym ptakiem, gdy odfruwasz co dzień w swój kolorowy świat
Moim ogniem, ogniem, którym ogrzewasz nas….’’
‘’Światło’’ nawiązuje do stylistyki grunge (brawo za stylową solówkę gitary). Pełna niebiańskiego spokoju ‘’Klatka’’ to kolejne z moich ulubionych nagrań na płycie. Dzięki baśniowemu brzmieniu gitary Mirka Gila utwór ten ma coś z ducha dokonań Believe. Możemy też zasłuchiwać się w lirycznych dźwiękach skrzypiec.

‘’Klakier’’ to powrót do pop rockowej stylistyki, a zamykający album ‘’Grzech’’, z kołyszącym rytmem, na pewno spodoba się sympatykom rocka progresywnego. ‘’Do utraty tchu’’ słucha się naprawdę dobrze. Bardzo podobają mi się wysmakowane aranżacje utworów, ich melodyka oraz mądre, życiowe teksty Johana. Na pochwałę zasługuje też organiczne brzmienie płyty (ukłony w stronę Mirka Gila). Wszystko to sprawia, że do ‘’Utraty tchu’’ warto powracać.