.::MUZOL::. - Recenzja: LEASH EYE - ''BUSY NIGHTS HAZY DAYS'' (2022)

LEASH EYE - ''BUSY NIGHTS HAZY DAYS'' (2022)

Hard trucking rockers powracają! Od wydania poprzedniej płyty upłynęły trzy długie lata. I nareszcie jest nowy album, z charakterystycznym logo zespołu i okładką autorstwa Martyny Sekulak. A muzyka? To cały czas stary dobry hard rock, z elementami stoner metalu i bluesa.

Z ciszy wyłania się ‘’Betting on one horse’’, z mocnymi riffami gitary, nieco ‘’schowanymi’’ organami Hammonda, bezbłędną grą sekcji rytmicznej i rockowym głosem Łukasza. ¬Czysty rock’n’roll w starym stylu.

‘’Where the grass is green and the girls are pretty’’? – brzmi znajomo. To świadome nawiązanie do przeboju Guns’n’Roses. Zbudowany na basowym motywie utwór ma bardzo dobry groove i od razu zachęca do tupania nóżką. Ważną rolę pełni na płycie głos Moniki Urlik, która stworzyła zawodowe chórki.

Echa Deep Puple pobrzmiewają w ‘’…of the night’’, z ekspresyjną solówką w stylu Zzaka Wylde’a. Warto posłuchać. Potężne gitarowe riffy wiodą prym w ‘’Electric suns’’, w którym Łukasz pokazuje cały wachlarz swoich wokalnych możliwości. Intryguje elektroniczny finał w duchu wczesnego Vangelisa. Majstersztyk.

Mamy też ognisty ‘’Stay down’’, z charakterystycznymi pauzami oraz mocno wyeksponowanym basem. ‘’No time to take it easy’’ to prawdziwy heavy rockowy walec z elementami bluesa. Bardzo nośne refreny na długo pozostają w pamięci. Brzmi to trochę jak rockowy hymn.

F.D.T.D. ujmuje kroczącym rytmem i wielogłosowymi partiami wokalnymi w wykonaniu Łukasza i Moniki. I na sam koniec rozbujany ‘’Some kind of rookie’’, z kapitalną gitarową solówką.

Leash Eye udała się sztuka nagrania kolejnej dobrej płyty. Wszystko tu jest na swoim miejscu – dobre kompozycje, old schoolowy czar, żarliwe wykonanie, potężne brzmienie. Nie pozostaje więc nic innego jak często zagłębiać się w te dźwięki.